BLOGGER TEMPLATES - TWITTER BACKGROUNDS

..ΚΙ ΟΜΩΣ ΕΙΜΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΔΩ...

...αν δεις την ψυχη μου να τρεχει με ματωμενα γονατα κοντα σου, μην τρομαξεις...
Δεν ειναι τιποτα καλε.Απο το παιχνιδι ειναι....
Ολα τ'απογευματα της ζησης μου τα περασα παιζοντας κυνηγητο με τα ονειρα μου...

Αλκυονη Παπαδακη

Τετάρτη 17 Μαρτίου 2010

"Ο μπαρμπα Μπιλιος"

Ο Μπάρμπα Μπίλιος είχε ένα γάλο πολύ μεγάλο.
Και τον τάιζε μέλι ταχίνη, για να παχύνει.
Και τον τάιζε ψωμί και αλάτι, να κάνει πλάτη.
Και τον τάιζε ψητή γαρδούμπα, να κάνει τούμπα.
Και τον τάιζε ψωμί μπουγατσά να κάνει μπράτσα.
Και τον τάιζε ψωμί και χόρτα, ώσπου δεν χώραγε από την πόρτα.
Ώσπου μια μέρα δίχως ήλιο ο γάλος έφαγε τον Μπάρμπα Μπίλιο...

Το ακουσα σημερα το πρωι την ωρα που γυρνουσα απο το φουρνο, το τραγουδαγε ενα μικρο αγορακι στον παππου του κι εκεινος με μεγαλη περηφανια καμαρωνε του παιδιου του το παιδι.
Πω πω..αναμνησεις.
Σερρες στο καφενειο του παππου και εγω ενα ζωηρο κοριτσακι με κατακκοκινα μαγουλα να περιφερομαι χαμογελωντας ναζιαρικα δεξια κι αριστερα αναμεσα στα γεροντακια ζητιανευοντας την προσοχη τους μπας και καταφερω και αποσπασω μια "κοκομελα" οπως λεει ενας φιλος μου τις καραμελιτσες τσαρλεστον. Η γιαγια Αννα που με προσεχε μεχρι να γυρισουν οι γονεις απο το χωραφι δεν επαιρνε το βλεμμα της απο πανω μου γιατι 2η λαχταρα δεν θα την αντεχε..Την πατησε μια φορα που ξεφυγα απο την προσοχη της και βρεθηκα με τον μπαρμπα Γιαννη (που παντα ειχε πολλες καραμελιτσες στην τσεπη του) στο διπλανο χωριο.Ε,ρε ενας πανζουρλισμος στο δικο μου, χαθηκε η εγγονα του Θαναση, και δωστου να ψαχνουν τα ρεματα και τα πηγαδια για να με βρουν..Αφαντη εγω..Ο μπαρμπα Γιαννης μπροστα κι εγω ξωπισω του χωρις να εχει παρει χαμπαρι ο χριστιανος την παρουσια μου,ο βηματισμος εξαλλου διεφερε ελαχιστα, εκεινος λογω ηλικιας ειχε γινει πιο βαρυς κι εγω με τα μικρα μου ποδαρακια δε χρειαστηκε να τρεχω.Με ανακαλυψε λιγο πριν φτασει στη στανη του για να μαζεψει τα προβατα του. "Τωρα; τι θα σε κανω τωρα Κατουσκε; να σε γυρισω πριν μαζεψω τα προβατα θα τα φαει ο λυκος, να τα μαζεψω και να σε γυρισω θα "Φαν" εμενα ζωντανο.." Το 2ο εκανε τελικα και οταν πηραμε το δρομο της επιστροφης θυμαμαι που μου κραταγε σφιχτα το χερι και μου τραγουδαγε το "μπαρμπα Μπιλιο". Με τη μορφη του εχω συνδιασει αυτο το παιδικο τραγουδακι και συγκινουμαι καθε φορα που το ακουω. Αυτο που σιγουρα δεν προκειτα να ξεχασω ποτε μεχρι να κλεισω τα ματια μου ειναι τη γιαγια μου να "αδειαζει" σε μια καρεκλα οταν με ειδε ζωνταντη μπροστα της και να κανει το σταυρο της "Δοξα, Δοξα, Δοξα, μεγαλο το ονομα σου Κυριε" ήταν τα λογια της πριν αφησει ενα χειμαρο απο δακρυα να ποτισουν τα μαγουλα της.. Αχ, μωρε γιαγια, αν με βλεπεις απο εκει που εισαι να ξερεις οτι λυπαμαι που σε παιδεψα τοσο σαν παιδι κι οτι Σ'αγαπαω πολυ κι ας μην προλαβα ποτε να στο πω.

Υ.Γ. για την γιαγια μου την Αννα που δεν προλαβε να ζησει τις χαρες μας..!!!

0 Αγγιγματα: