να σπάω σαν τον βράχο μες στο κύμα
να θέλω να σε πιω κι ας μην μπορώ
να σταματήσω τώρα τον καιρό
να λιώνω σαν τ’ αλάτι στο νερό
γιατί το να σ’ αγγίξω θα `ναι κρίμα
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΟΥ ΑΔΕΙΟ ΠΙΑΤΟ.. ΚΑΙ ΠΗΔΑΩ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ... ΣΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ, ΣΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΤΟ ΠΑΡΑΠΕΡΑ....
...αν δεις την ψυχη μου να τρεχει με ματωμενα γονατα κοντα σου, μην τρομαξεις...
Δεν ειναι τιποτα καλε.Απο το παιχνιδι ειναι....
Ολα τ'απογευματα της ζησης μου τα περασα παιζοντας κυνηγητο με τα ονειρα μου...Αλκυονη Παπαδακη
Αναρτήθηκε από Kατερινιώ Αυτουνάκη στις 12:50 π.μ.
0 Αγγιγματα:
Δημοσίευση σχολίου