BLOGGER TEMPLATES - TWITTER BACKGROUNDS

..ΚΙ ΟΜΩΣ ΕΙΜΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΔΩ...

...αν δεις την ψυχη μου να τρεχει με ματωμενα γονατα κοντα σου, μην τρομαξεις...
Δεν ειναι τιποτα καλε.Απο το παιχνιδι ειναι....
Ολα τ'απογευματα της ζησης μου τα περασα παιζοντας κυνηγητο με τα ονειρα μου...

Αλκυονη Παπαδακη

Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2010

Εφηβεια....ΒΟΗΘΕΙΑ......



Εφηβεια....
Αυτη η ραγδαια κι αποτομη αυξηση των ορμονων δεν θα τρελανουν μονο εκεινη αλλα κι εμενα... Εκει που κλαιει γελαει και κι εκει που γελαει την πιανει μια απιστευτη μελαγχολια και γινεται κριτης των παντων...Δικαιως και αδικως...κι η δολια η μανα καταπινει και ξαναματακαταπινει και προσπαθει με καθε τροπο να τονωσει την αυτοπεποιθηση της πανεμορφης κοριτσαρας της, να νιωσει την αγωνια που βιωνει και να συνδραμει με καθε τροπο στη μειωση του αγχους και της αίσθησης αβεβαιότητας...κι οταν λεμε με καθε τροπο...εννοουμε με καθε τροπο...Κι ερχομαι στο προκειμενο...
Η κορη μου ειναι καλεσμενη σε παρτυ...
"Σιγα τα ωα" θα μου πειτε και με το δικιο σας...κι εγω μαζι σας θα ημουν...Αλλα δεν ειμαι γιατι αυτο που ζω ειναι ανευ προηγουμενου...
Δυο μερες τωρα αλλη δουλεια δεν κανει απο το να ανοιγοκλεινει τις ντουλαπες, να κατεβαζει ολα τα ρουχα, να ντυνεται, να ξεντυνεται, να δοκιμαζει το σκισμενο τζιν με το λευκο πουκαμισο και το γιλεκο... Δεν ταιριαζει.. Να δοκιμαζει το ξεβαμενο τζιν με την αμανικη μπλουζα..ουτε αυτο ταιριαζει... Να ξαναφοραει το σκισμενο τζιν με το μαυρο ελαστικο ζιβαγκο..."Α, πα πα πα ...σαν παπαδια ειμαι" λεει..Στο παιχνιδι μπαινει και η καρο φουστα..δεν προλαβαινει ουτε ενα λεπτο να μεινει φορεμενη και καταληγει κι αυτη στο σωρο των ρουχων πανω στο κρεβατι που θυμιζει λιγο τους παγκους του ZARA...
Κοιταζω με απελπισια και κατι απο ικεσια στο βλεμμα την απογοητευμενη κορακλα μου αλλα δεν πτοειται... Τσιμογελαει πονηρα...Ωχ ωχ ωχ...αυτο το υφος το ξερω...κατι θελει και... θα το παρει... Και το πηρε... με συνοπτικες διαδικασιες, ανοιξε τη ντουλαπα μου, εβγαλε την αφορετη, ολοκαινουρια τζιν φουστιτσα μου και ολο καμαρι στηθηκε στον καθρεφτη μπροστα...
"Δε μου παει τελεια?"....ρωταει...
Τι να κανει η δυστυχη μανα... "Κουκλα κουκλα" αναφωνει πνιγοντας το λυγμο στο λαιμο της...Παει και η τζιν φουστα..κατασχεθηκε...με το ταμπελακι...
Α, ρε Σπυρο...εσυ εισαι η αιτια του κακου... εσυ και τα γαλανα σου ματια που καινε καρδιες...Γιατι γι αυτον εγινε ολη η ιστορια...Αυτον πρεπει να σαγηνευσουμε κι αυτον πρεπει να φωναξω κανονικα να βαλει τα ρουχα στη θεση τους ..Ο γοης του σχολειου... Μμμμ, ανατριχιασα....
Εδω που τα λεμε και ας μεινει μεταξυ μας..τη ζηλευω λιγακι.. Ζηλευω την ανεμελια της, την αθωοτητα της, τον ρομαντικο τροπο που βιωνει τα πρωτα ερωτικα σκιρτηματα.. και μ'αρεσει να βλεπω τα μαγουλα της να ροδιζουν οταν τη ρωταω γι αυτον...μ' αρεσει να την ακουω να προσπαθει να μου περιγραψει πως αισθανεται.. μ' αρεσει να τη βλεπω να χασκογελαει με τις φιλες της οταν το θεμα συζητησης ειναι αυτος..
Ααααχ ωραια χρονια...και ποσο γρηγορα περνανε...
Σαν χθες μου φαινεται η εποχη που εκανα τα ιδια και κοιτα με σημερα.... Ειμαι η μαμα που πρεπει να κρατησει ισορροπιες..Ναι μεν απο κοντα αλλα και απο αποσταση γιατι αν εμαθα κατι απο την μεχρι τωρα εμπειρια μου σαν γονιος ειναι οτι τα παιδια με φτανουν στα ορια μαυ..με δοκιμαζουν και με φερνουν στα ακρα για να εχουν τη χαρα να με δουν να αποτυγχανω.. τα διασκεδαζει να με βλεπουν να αναιρω τους κανονες που εγω η ιδια εβαλα και την ιδια στιγμη με ακυρωνα..
Στη ζωη μου δεν εχω κανει πολλα...Το καλυτερο ομως απο αυτα ειναι το οτι εγινα μανα.... κι ας ειναι το πιο δυσκολο απο ολα....
Επι του παροντος...αυτα....
Σας στελνω αγωνιστικους χαιρετισμους και πολλες ευχες για ενα ομορφο Σαββατοκυριακο..
Μακαρι να περασει τελεια στο σημερινο παρτυ για να ειναι και το δικο μου ηρεμο....

Σάββατο 16 Οκτωβρίου 2010

Παρ'ολα αυτά..



...ειναι υπέροχο να νιωθεις ζωντανος... ειναι υπεροχο να υπαρχουν ανθρωποι στη ζωη σου που σου υπενθυμιζουν οτι η ζωη ειναι δωρο...ειναι υπεροχο που σε αφησαν να ζησεις το ονειρο... που υπηρξαν το ονειρο... ειναι υπεροχο να ζεις..να ανασαινεις και να μπορεις να κοιτας τον ηλιο και να χαμογελας....



Αφιερωμενο....σε όσους το παρελθον τους γίνεται η πιο μεγαλη νοσταλγια...σε οσους καταδικασαν το μέλλον τους στην μεγαλυτερη ποινή...
Να θυμουνται για πάντα...και να νιωθουν τεραστια ευγνωμοσυνη γιατι το ΕΖΗΣΑΝ...

"Ανάμεσα στις μνήμες, τα όνειρα, τις επιθυμίες και τις τύψεις, ποιος είναι σίγουρος για το τι στα αλήθεια συνέβη;" Luis Bunuel