BLOGGER TEMPLATES - TWITTER BACKGROUNDS

..ΚΙ ΟΜΩΣ ΕΙΜΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΔΩ...

...αν δεις την ψυχη μου να τρεχει με ματωμενα γονατα κοντα σου, μην τρομαξεις...
Δεν ειναι τιποτα καλε.Απο το παιχνιδι ειναι....
Ολα τ'απογευματα της ζησης μου τα περασα παιζοντας κυνηγητο με τα ονειρα μου...

Αλκυονη Παπαδακη

Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2010

Τι θα πει...


Χριστουγεννα..!!!!
Απο παιδι λατρευα ολη αυτη τη χρυσοσκονη και τη λαμψη των γιορτων..Με μαγευαν τα φωτακια και ημουν ικανη να κατσω ωρες ατελειωτες να τα χαζευω κατω απο το δεντρο... Μεχρι καποια ηλικια μαλιστα κοιμομουν και διπλα στο δεντρο..τοσο το απολαμβανα που δεν ηθελα να ξημερωνει...
Ξημερωνε ομως και το φως του ηλιου μου χαλουσε το ονειρο...
Μεγαλωσα και τωρα αρχισα να καταλαβαινω τι θα πει Χριστουγεννιατικο πνευμα..ποιο ειναι τελικα το νοημα αυτης της γιορτης..
Χριστου-γεννα....η μερα που ο Θεος της αγαπης κατεβηκε στον κοσμο..γεννηθηκε ο Θεος της συγνωμης, της θαλμπωρης της ψυχικης γαληνης..Ενα γλυκο φως εκπεμπεται ως δια μαγειας και χαιδευει απαλα την ψυχη μας..αυτο πρεπει να ειναι και το πνευμα που κανει τους ανθρωπους να νιωθουν την αναγκη να προσφερουν αγαπη, να δωσουν τα χερια για συμφιλιωση, να ανοιγουν την πορτα τους στους ξενους...
Παντα ηθελα να κανει κρυο εκεινη τη μερα...πολυ κρυο, κι οταν χτυπαει αξημερωτα η καμπανα να ξεκιναω κουκουλωμενη μεχρι τα αυτια για την εκκλησια...ειχα και εχω την αισθηση οτι εκεινη την ωρα μπορω να εξαγνιστω..να αφησω πισω μου λαθη και βαρη...Αραγε θα μπορεσω και φετος να νιωσω ετσι...?

Κλεινω..και θελω να ευχαριστησω ολους εσας που τιματε με την παρουσια σας το "σπιτακι μου"...να σας ευχηθω Καλα Χριστουγεννα..ζεστα Χριστουγεννα..αγκαλια με οσους αγαπατε κι αν σας χρωσταω μια ευχη αυτη θα ειναι.."Υγεια...υγεια...υγεια... κι αν ο χρονος φερει δακρυα στα ματια σας αυτα να ειναι χαρας"...
Χρονια σας Πολλα....Χρονια Καλα...!!!!

Τρίτη 21 Δεκεμβρίου 2010

Ταμ ταμ....

....μερικες φορες τα λογια ειναι τοσο φτωχα για να εκφρασεις το πως νιωθεις... μερικες φορες ο στιχος και η μελωδια αρκουν....



Έτσι πέρασε στη χώρα του αμίλητου...
....και τ' αγρίμια του άλλου κόσμου γίναν φίλοι του....

Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010

...σε σενα μιλαω.... Μ'ακους....?


Κάνε γρήγορα..... Μη χαζεύεις.....
Τα όμορφα πράγματα στη ζωή, κρατούν όσο και η βροχή, ανάμεσα στα δάχτυλά σου....
Το θέμα είναι να μην ξεχαστείς και δεν απλώσεις την κατάλληλη ώρα τη χούφτα σου...

Δεν είναι τόσο πεζή η καθημερινότητα, όσο την παριστάνουν μερικοί.
Φτάνει μια λεπτομέρεια, για να μετατραπεί σε γιορτή.
Ένα λουλούδι στο κομοδίνο.
Ένα κερί στο τραπέζι.
Ένα χαμόγελο πλατύ.
Δε φταίει η καθημερινότητα.Η φαντασία φταίει που δεν την κάνει παρέα.

Το πιο σοφό πράγμα που έμαθα είναι αυτή η κεντημένη φράση στις παλιές μπάντες... "Και αυτό θα περάσει"....Και, γύρω γύρω, πουλιά και λουλούδια...
Εκείνοι οι κοφτεροί βράχοι, στη άκρη του γυαλού... Εκείνοι μου 'μαθαν πώς ν' αγναντεύω την ελπίδα....

Μην κλείνεις να σε χαρώ, την πόρτα της καρδιάς σου....
Μουσαφίρης είναι κι η χαρά κι αν τη βρει κλειστή, θα φύγει...
Δε χάθηκε ο ήλιος. Στο σκούρο σύννεφο κρύφτηκε. Περίμενε λίγο.
Τη σοφία της ψυχής την αποκτάς με τον πόνο.

Είναι τόσο μικρή η ζωή!
Ούτε τον εαυτό σου δεν προφταίνεις να γνωρίσεις. Ούτε ακόμα να χορτάσεις αυτή τη γλυκιά προσμονή για όλα αυτά, που έτσι κι αλλιώς το ξέρεις πως δε θα 'ρθουν.
Ίσως αυτοί που χαιρετούν το Μάη μ' ένα στεφάνι από αγριολούλουδα... Ίσως αυτοί που τρέχουν στις ακροποταμιές ν' ακούσουν τ' αηδόνια... Ίσως αυτοί, που θυμούνται πάντα το άρωμα της γιασεμιάς...
Ίσως αυτοί αλλάξουν κάποτε τον κόσμο... Ίσως.....

Ζήσε τη ζωή σου ελεύθερα.
Κι όταν τσακίζεσαι, να 'χεις το θάρρος και να λες, με γεια μου με χαρά μου...!!!!!
Φτου κι από την αρχή. Όχι κακομοιριές και κλαψούρες.

Οι φόβοι και οι ανασφάλεις μοιάζουν πολύ με τα σκυλιά. Αν καταλάβουν πως τρέμεις, σου χυμούν. Αν δείξεις αδιαφορία, χοροπηδούν τύρω σου, κάνουν χαρούλες και απομακρύνονται κουνώντας την ουρά τους.
Χρειάστηκαν τόσα χρόνια να περπατήσω στη βροχή, για να καταλάβω επιτέλους, πως πάντα πίσω από τα μαύρα σύννεφα, κρύβεται ένας ήλιος λαμπερός.

Κράτησε μια μικρή πλατεία μέσα στην ψυχή σου, που θα κάθεσαι μόνο εσύ και τα πουλιά.

Άκου, φίλε μου, αν δε χτυπούσανε τα κύματα εκείνους τους βράχους στ' ακροθαλάσσι, δε θα καμάρωνες τώρα το σχήμα τους!

Επαναστάτης πάει να πει, να μην ακολουθείς το κοπάδι, ξεπουλώντας τη δική σου βούληση. Να μη σκύβεις το κεφάλι σε κανέναν εξουσιαστή και προπαντός στον πιο άγριο, τον πιο ύπουλο, τον εξουσιαστή που κρύβεις μέσα σου....
ΑΛΚΥΟΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ....

Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2010

ΙΝΔΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου 2010

ΘΕΟΣ....πιστευσαντες και μη...

Ένας άθεος καθηγητής της φιλοσοφίας συζητά με έναν φοιτητή του, για την
σχέση μεταξύ επιστήμης και πίστης στον Θεό.

Καθηγητής: Λοιπόν, πιστεύεις στον Θεό;
Φοιτητής: Βεβαίως, κύριε.
Καθ.: Είναι καλός ο Θεός;
Φοιτ.: Φυσικά.
Καθ.: Είναι ο Θεός παντοδύναμος;
Φοιτ.: Ναι
Καθ.: Ο αδερφός μου πέθανε από καρκίνο παρότι παρακαλούσε τον Θεό να τον
γιατρέψει και προσευχόταν σε Αυτόν. Οι περισσότεροι από εμάς θα προσπαθούσαν να βοηθήσουν αυτούς που έχουν την ανάγκη τους.Πού είναι η καλοσύνη του Θεού λοιπόν;
Φοιτ.: ......
Καθ.: Δεν μπορείς να απαντήσεις, έτσι δεν είναι; Ας ξαναρχίσουμε μικρέ
μου. Είναι καλός ο Θεός;
Φοιτ.: Ναι.
Καθ.: Είναι καλός ο διάβολος;
Φοιτ.: Όχι.
Καθ.: Ποιος δημιούργησε τον διάβολο;
Φοιτ.: Ο...Θεός....
Καθ.: Σωστά. Πες μου παιδί μου, υπάρχει κακό σ' αυτόν τον κόσμο;
Φοιτ.: Ναι.
Καθ.: Το κακό βρίσκεται παντού, έτσι δεν είναι; Και ο Θεός έπλασε τα
πάντα. Σωστά;
Φοιτ.: Ναι.
Καθ.: Άρα λοιπόν ποιος δημιούργησε το κακό;
Φοιτ.: ..
Καθ.: Υπάρχουν αρρώστιες; Ανηθικότητα; Μίσος; Ασχήμια; Όλα αυτά τα τρομερά
στοιχεία υπάρχουν σ' αυτόν τον κόσμο, έτσι δεν είναι;
Φοιτ.: Μάλιστα.
Καθ.: Λοιπόν, ποιός τα δημιούργησε;
Φοιτ.:......
Καθ.: Η επιστήμη λέει ότι χρησιμοποιείς τις 5 αισθήσεις σου για να αναγνωρίζεις το περιβάλλον γύρω σου και να προσαρμόζεσαι σε αυτό. Πες μου παιδί μου, έχεις δει ποτέ τον Θεό;
Φοιτ.: Όχι, κύριε.
Καθ.: Έχεις ποτέ αγγίξει το Θεό; Έχεις ποτέ γευτεί το Θεό, μυρίσει το Θεό σου; Και τέλος πάντων, έχεις ποτέ αντιληφθεί με κάποια από τις αισθήσεις σου το Θεό;
Φοιτ.: ..Όχι, κύριε. Φοβάμαι πως όχι.
Καθ.: Και παρόλα αυτά πιστεύεις ακόμα σε Αυτόν;
Φοιτ.: Ναι.
Καθ.: Σύμφωνα με εμπειρικό, ελεγχόμενο και με δυνατότητα μελέτης των αποτελεσμάτων ενός φαινομένου πρωτόκολλο, η επιστήμη υποστηρίζει ότι ο Θεός σου δεν υπάρχει. Τι έχεις να απαντήσεις σε αυτό, παιδί μου;
Φοιτ.: Τίποτα. Εγώ έχω μόνο την πίστη μου.
Καθ.: Ναι, η πίστη. Και αυτό είναι το πρόβλημα της επιστήμης.
Φοιτ: Καθηγητά μπορώ να ρωτήσω κι εγω κατι, υπάρχει κάτι που το ονομάζουμε θερμότητα;
Καθ.: Ναι.
Φοιτ.: Και υπάρχει κάτι που το ονομάζουμε κρύο;
Καθ.: Ναι.
Φοιτ.: Όχι, κύριε. Δεν υπάρχει. Μπορεί να έχεις μεγάλη θερμότητα, ακόμα περισσότερη θερμότητα, υπερθερμότητα, καύσωνα, λίγη θερμότητα ή καθόλου θερμότητα. Αλλά δεν υπάρχει τίποτα που να ονομάζεται κρύο. Μπορεί να χτυπήσουμε 458 βαθμούς υπό το μηδέν, που σημαίνει καθόλου θερμότητα, αλλά δεν μπορούμε να πάμε πιο κάτω από αυτό. Δεν υπάρχει τίποτα που να ονομάζεται «κρύο». «Κρύο» είναι μόνο μια λέξη, που χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε την απουσία θερμότητας. Δεν μπορούμε να μετρήσουμε το κρύο. Η θερμότητα είναι ενέργεια. Το κρύο δεν είναι το αντίθετο της θερμότητας, κύριε, είναι απλά η απουσία της.

Στην αίθουσα επικρατεί σιγή...

Φοιτ.: Σκεφτείτε το σκοτάδι, καθηγητά. Υπάρχει κάτι που να ονομάζουμε
σκοτάδι;
Καθ.: Ναι, τι είναι η νύχτα αν δεν υπάρχει σκοτάδι;
Φοιτ.: Κάνετε και πάλι λάθος, κύριε καθηγητά. Το «σκοτάδι» είναι η απουσία κάποιου άλλου παράγοντα. Μπορεί να έχεις λιγοστό φως, κανονικό φως, λαμπερό φως, εκτυφλωτικό φως... Αλλά, όταν δεν έχεις φως, δεν έχεις τίποτα και αυτό το ονομάζουμε σκοτάδι, έτσι δεν είναι; Στην πραγματικότητα το σκοτάδι απλά δεν υπάρχει. Αν υπήρχε θα μπορούσες να κάνεις το σκοτάδι σκοτεινότερο.
Καθ.: Που θέλεις να καταλήξεις με όλα αυτά, νεαρέ;
Φοιτ.: Κύριε, ότι η φιλοσοφική σας σκέψη είναι ελαττωματική.
Καθ.: Ελαττωματική!; Μήπως μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί;
Φοιτ.: Καθηγητά, σκέφτεστε μέσα στα όρια της δυαδικότητας. Υποστηρίζετε ότι υπάρχει η ζωή και μετά υπάρχει και ο θάνατος, ένας καλός Θεός και ένας κακός Θεός. Βλέπετε την έννοια του Θεού σαν κάτι τελικό, κάτι που μπορεί να μετρηθεί. Κύριε, η επιστήμη δεν μπορεί να εξηγήσει ούτε κάτι τόσο απλό όπως την σκέψη. Χρησιμοποιεί την ηλεκτρική και μαγνητική ενέργεια, αλλά δεν έχει δει ποτέ, πόσο μάλλον να καταλάβει απόλυτα αυτήν την ενέργεια. Το να βλέπεις το θάνατο σαν το αντίθετο της ζωής είναι σαν να αγνοείς το γεγονός ότι ο θάνατος δεν μπορεί να υπάρξει αυτόνομος. Ο θάνατος δεν είναι το αντίθετο της ζωής: είναι απλά η απουσία της. Τώρα πείτε μου, καθηγητά. Διδάσκετε στους φοιτητές σας ότι εξελίχτηκαν από μια μαϊμού;
Καθ.: Εάν αναφέρεσαι στην φυσική εξελικτική πορεία, τότε ναι, και βέβαια.
Φοιτ.: Έχετε ποτέ παρακολουθήσει με τα μάτια σας την εξέλιξη;
Καθ.: ......
Φοιτ.: Εφόσον κανένας δεν παρακολούθησε ποτέ την διαδικασία εξέλιξης επιτόπου και κανένας δεν μπορεί να αποδείξει ότι αυτή η διαδικασία δεν σταματά ποτέ, τότε διδάσκεται την προσωπική σας άποψη επί του θέματος. Τότε μήπως δεν είστε επιστήμονας, αλλά απλά ένας κήρυκας;
Καθ.: .......
Φοιτ.: Υπάρχει κάποιος στην τάξη που να έχει δει τον εγκέφαλο του καθηγητή; Που να έχει ακούσει ή νιώσει ή ακουμπήσει ή μυρίσει τον εγκέφαλο του καθηγητή; Κανένας. Άρα σύμφωνα με τους κανόνες του εμπειρικού, ελεγχόμενου και με δυνατότητα προβολής πρωτόκολλου, η επιστήμη ισχυρίζεται ότι δεν έχετε εγκέφαλο, κύριε. Και αφού είναι έτσι τα πράγματα, τότε, με όλο τον σεβασμό, πώς μπορούμε να εμπιστευτούμε αυτά που διδάσκετε, κύριε;
Καθ.: Μου φαίνεται ότι απλά θα πρέπει να στηριχτείς στην πίστη σου, παιδί μου.
Φοιτ.: Αυτό είναι, κύριε... Ο σύνδεσμος μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού
είναι η ΠΙΣΤΗ. Αυτή είναι που κινεί τα πράγματα και τα κρατάει ζωντανά.


Αυτός ο νεαρός φοιτητής ήταν ο ALBERT EINSTEIN...

Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2010

Εγω κι εσυ...Εσυ κι εγω...



...ειναι φυσικο να διαφωνουμε..δε μπορει να εχουμε τα ιδια γουστα ουτε και την ιδια γνωμη, αυτο θα ηταν αφυσικο..
Ως εδω καλα...το παραδεχομαστε και οι δυο!
Το κακο ξεκιναει τη στιγμη που θες να μου επιβαλεις την αποψη σου και να χειρονομεις εντονα λες και θα σε φοβηθω... Ε, τοτε ειναι που ξυπναει μεσα μου η ημιονα, στηλωνει τα ποδια της γερα, σταυρωνει και τα χερια της και σε κοιταει με υφος 100 καρδιναλιων και βαλε...
Παντα πιστευα οτι η διαφωνια μπορει να φερει θετικα αποτελεσματα...με ΕΥΓΕΝΕΙΑ ομως.. γλυκανε λιγο και αλλαξε υφος..τι παει να πει "Θερμοαιαμος Ελληναρας κι αρπαζεις ευκολα"? κι εγω..τι πρεπει να κανω εγω που η Μπουμπουλινα μεσα μου με το ζορι ανεχεται τη σταση σου..?
Αμ ξυπνησαν οι σκλαβοι Αντωνακη μου.... Σ'αρεσει δεν σ'αρεσει εχω αποψη και θα την λεω... Υποταγη θελεις εσυ...εγω επανασταση...τι ειχα..τι εχασα...!!!
Ουυυυυυυυυυυφ.... αυτα για σημερα κυριε "Θερμοαιμε Ελληναρα"...και εις αυριον τα σπουδαια....

Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010

CARPE DIEM

Η δύναμη της ψυχής δεν έχει όρια. Ακόμη και ο θάνατος δεν μπορεί να κάμψει το αγέροχο πνεύμα.....!!!!!!!...Ένα υπέροχο μάθημα ζωής-θανάτου......

Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2010

Παραβολή του ασώτου

....στους άλλους πάντα δίνουμε ό,τι μας περισσεύει..πόσο αληθινό..

Της νύχτας η ακταιωρός τους πλάνητες μαζεύει,
με χάδια τους χαζεύει, με χίλια ξωτικά.
Ξεχύνεται απ' τ' αμπάρια της κρασί βαλσαμωμένο,
κόκκινο, κεντημένο με σταυροβελονιά.


Όσοι σέρνονται τις νύχτες
πέφτουνε σε μαύρες τρύπες

Ρίξε το σπίρτο μέσα σου, ρίξε το παραμύθι
να ζοριστούν τα στήθη και να ‘'ρθουν πιο κοντά.
Στους άλλους πάντα δίνουμε ό,τι μας περισσεύει
μα η μέθη δυσκολεύει θαρρώ τα πράγματα.

Στη μέση η Φιλίποβνα και γύρω οδαλίσκες
ακόμα δε συνήλθες άσωτε υιέ.
Από παντού ακούγονται ζουρνάδες και νταούλια:
παρακαλάς την πούλια να ψήσει έναν καφέ.