BLOGGER TEMPLATES - TWITTER BACKGROUNDS

..ΚΙ ΟΜΩΣ ΕΙΜΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΔΩ...

...αν δεις την ψυχη μου να τρεχει με ματωμενα γονατα κοντα σου, μην τρομαξεις...
Δεν ειναι τιποτα καλε.Απο το παιχνιδι ειναι....
Ολα τ'απογευματα της ζησης μου τα περασα παιζοντας κυνηγητο με τα ονειρα μου...

Αλκυονη Παπαδακη

Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2016

wake up....


....ειναι το ξυπνημα του ...ειναι αγάλιασμα...
Ξόρκισμα σε οτι άσχημο συνεβη...
Ευχολόγιο για οτι προκειτε να συμβει στη ζωη του καθενος ....ειναι και η μουσική που σε κανει να νιωθεις ευτυχία για τους πονους που ενιωσες ...είναι η στροφή του βλέματος βαθεια μέσα σου και η αγαλίαση που εισαι ανθρωπινος και δεν αρνεισαι να δεις αυτά που ηρθες στη ζωή για να δεις .....ειναι που νιώθεις ζωντανός βρε παιδί μου...
Ειναι που αισθάνεσαι πως η χαρά, η ευτυχία..οσα ποθείς να αγγιξεις στο μελλον σου δεν ειναι μακριά..
.
Να...οσο μια παλάμη απόσταση...!!!!


Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2016

Πρέπει...


Κοι(μαστε)...ακομα ζωντανοι..
....τα ξεπούλησαν όλα, ακόμα και την ψυχή μας..Κι ας μη με ρωτησαν, ας μην ήταν δική τους να την ξεπουλήσουν...
πρέπει να μπω στο χορό...

Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2016

Οχι, δεν ειναι θυμος..


....αληθεια δεν θυμωσα!
Μάλλον προβληματιστηκα.
Κι αναρωτηθηκα για πολλοστή φορά στη ζωή μου πως είναι δυνατόν να σε ξερουν ολοι καλυτερα απο οτι εσυ τον ίδιο σου τον εαυτό;
Που ηταν άραγε όλοι αυτοί οι γνώστες οταν εσύ περιτριγυριζοσουν απο τοξικούς ανθρώπους που τσάκιζαν τα φτερά σου κάθε φορά που προσπαθούσες να πετάξεις..κι εσυ τι εκάνες?
Τελικά δεν παραιτήθηκες, στην επομένη χαραματιά φωτός πέρασες απο κάτω, επουλωσες τα τραυματα και προχώρησες, κουτσά στραβα, προχώρησες..
Ποιος ήταν εκεί οταν οι ανασφαλειες που κουβαλάς απο παιδί επέστρεφαν για δανεικά;
Ασε, μην ψαχνεις απαντηση. Κανείς..
Ολοι ζούσαν την υπέροχα βολεμένη ζωούλα τους ..Κι εγω μαζί τους..
Κάτι άλλαζε όμως,κάτι δεν πήγαινε καλα και το ένιωθες.
Αλλαζες εσύ ; Άλλαζε ο κόσμος που ζούσες;
Αλήθεια, ενδιαφέρεται κανείς για τη συναισθηματική μας κατάσταση;
Κι ολα αυτα τα διαβαθμιζόμενα ιδανικά, ηθική, αξίες, σεξουαλική απελευθέρωση που ξεδιπλωνονται καθημερινά μπροστά στα μάτια μας; Βοηθάνε;
Να σου πω τι κατάφερες;
Να γινεις ενας τρομαγμενος απο τους συνοδοιπορους της ζωής σου άνθρωπος, που οταν έβλεπε το καλό προσπαθούσε να το πληγώσει, να το μειωσει να το αφανίσει..γιατι;Tα κατάφεραν, σε έκανα όμοιο τους...; Μα τι ψαχνεις τώρα....
Αφησες...Σσσσς, σταματα... Κι εγω το έκανα...Αφησα ανθρωπους να φύγουν απο κοντά μου απο εγωισμό και μόνο κι οταν συνειδητοποίησα το λαθος μου ήταν πλεον αργά.
Κι έρχεται η στιγμή που όλα αυτα τα αντιλαμβάνεσαι χωρίς τη βοήθεια ειδικού αλλα επειδή γεννήθηκες καχύποπτός λές "ας πάω μώρε και στον ειδικό, θα με διαφωτίσει καλύτερα"..
Και το λαθος σου ήταν οτι το μοιραστηκες..το ανέφερες οτι θελεις να διορθώσεις την όποια διαταραχουλα κουβαλάς για να ακουσεις το αμίμητο "Λυπαμαι πολυ γι αυτο που θα πω αλλα θα το πω: Δεν πας καλα..ψάχνεσαι συνεχώς, δημιουργείς θέματα απο το μηδέν. Χωρίς να υπαρχει πρόβλημα ψάχνεις να βρεις τι φταιει για το κατα "φαντασίαν πρόβλημα"..
Ισοπεδωση.
Γιατι πάντα έλεγα οτι η παραδοχή του προβήματος ειναι μια καλή αρχή για τη λύση του.
Μα ακόμα και μέσα στην απάντηση που σου δόθηκε παλι δε φαίνεται ένα πρόβλημα..;
Μωρε...κουράστηκες λιγο..το ξέρω, το βλεπω..
Αλλα κανείς δε σκοτίζεται για τα δικά σου ψυχολογικά...ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ..???
Move it..allown....
Y.Γ...αυτο να μην το ξεχάσεις ποτε.."Κανείς δε σε γνωρίζει κι ας σε ξερουν ολοι"..Ουτε εσυ εσένα!! Αυτα...


Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2016

Cry my heart...



“Κάθε ημέρα ξυπνάμε ελαφρώς αλλαγμένοι κι ο άνθρωπος που ήμασταν χτες, έχει πεθάνει”
~John Updike~


ERA - ANGEL.

Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2016

Η "μαχη" των Κρητων


Ο Μιχαλιος καθόταν στο πεζοδρομιο με σκυμενο το κεφαλι βαστωνας τη μαγκουρα του συλλογιζομενος την καταντια του..
Απο το κεφαλι του κατεβαινε ενα αιματινο ρυακι αλλα ο ιδιος δεν το ειχε καταλαβει μεχρι που εφτασε στο ματι του
και θολωσε το βλεμμα του..
Απλωσε το χερι να το αγγιξει και το ξαναφερε μπροστα...
Αιμα..
Αιμα που το προκαλεσε το γκλοπ του αστυνομικου που αμυνομενος μπροστα στην κατσουνα που χτυπαγε οπου βρει σηκωσε την ασπιδα του για να προστετευτει ανταποδιδοντας τα χτυπηματα ριχοντας οπου και σε οποιον βρει..
Και τα βλεμματα διασταυρωθηκαν.
Κανεις οπο ολους αυτους που ανεβηκαν απο την Κρητη κι απο ολη την υπολοιπη Ελλαδα δεν ηρθε με σκοπο να χτυπησει ή να χτυπηθει. Ηρθαν -καποιοι μαλιστα και με δανεικα λεφτα για τα εισιτηρια- παρατωντας οικογενειες και παιδια με τα χερια σκαμενα απο τις αγροτικες δουλειες να διαμαρτυρηθουν για τα αβασταχτα σκληρα μετρα που θελει να επιβαλλει η κυβερνηση.
Τα πραγματα ξεφυγαν κι αρχισε ο χαμος.. Το κακο δεν θελει πολυ για να ξεσκασει κι οταν μιλαει ο θυμος τα παντα γινονται ευκολα..
Ο επικεφαλης των ΜΑΤ φωναζε "ΚΑΝΤΕ ΠΙΣΩ" για να παρει την απαντηση "Ζιαντα μωρε να κανουμε πισω, πετα την ασπιδα και το κρανος σου κι ελα μαζι μας. Αυριο εσυ θα εισαι στη θεση μου, αυριο το δικο σου το κοπέλι θα πειναει και η δικια σου η μανα θα ποθανει γιατι δε θα εχεις να τσι πληρωσεις τα φαρμακα, ΠΕΤΑ ΤΗΝ ΑΣΠΙΔΑ ΚΙ ΕΛΑ ΜΑΖΙ ΜΑΣ"
Η ασφαλεια του Δημοσιου;
Η ανασφαλεια του αυριο;
Δεν την πεταξε γιατι ετσι ορκιστηκε, οτι θα διαφυλλάτει το δημοσιο συμφερον και θα προστατευει τον πολιτη.
Η οργη ξεχειλισε κι αρχισαν να ξυλωνονται τα πεζοδρομια, να γινονται πετρες και να εκσφενδονιζονται στα τζαμια του Υπουργειου Αγροτικης Αναπτυξης, τα ΜΑΤ να παρατασσονται μπροστα στην εισοδο του Υπουργειου και να πετουν καπνογονα,κροτου λαμψης για να "σπασουν" το αγανακτισμενο πληθος των αγροτων που μανησε χειροτερα και σηκωσε ψηλα το μονο οπλο που ειχε, τα χερια και την κατσουνα των προγονων του.
Ο Μιχαλιος μπροστα μπροστα φωναζε "Σιμωστε αδερφια, σιμωστε..Ολοι το ιδιο θεμε, ας μην πεθανουμε απο την πεινα χωρις αγωνα" Κι εριχνε με την μαγκουρα του πανω στην ασπιδα μεχρι που ενιωσε τον πονο στο κεφαλι και γυρισε να δει ποιος τον χτυπησε..
Και το αιμα μιλησε...
Ο Μιχαλης, ο γυιος της θειας Στελλας και πρωτοξαδερφος του -ακομα θυμοταν το γλεντι που κανανε οταν περασε ο μικρος στην αστυνομια-
ηταν αυτος που υπερασπιζοταν τον κο Υπουργο απο το μαινομενο πληθος των αγροτων..
Ο Μιχαλιος ήταν αυτος που υπερασπιζονταν το βιος και τον κοπο των μαναδων του και των παιδιων τους...

"Αδερφος εναντιον αδερφου"...

Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2016

Χουεμπλα…



Δεν ειχε ξημερωσει ακομα…ένα κοπαδι λυκων αλυχτουσε ολο το βραδυ..ισως να καταλαβε με αυτή τη μοναδικη αισθηση των ζωων τι θα ξημερωνε.. Ο ονοκιο φυσηξε δυνατα και εριξε κατω το τοξο του Τζερονιμο.. Ετσι ξυπνησα.. Σηκωσα το βαρυ δερμα του βουβαλου και κοιταξα εξω.. Όλα ησυχα.. το χωριο κοιμοταν..η φυλη των Ζουνι κοιμοταν.. Μονο ο ονοκιο ειχε κεφια αποψε.. Ανοιξα προσεκτικα και βγηκα.. Δεν θα αργουσε να χαραξει κι αδιαφορωντας για τα παιχνιδια του ονοκιο κατεβηκα στο ποταμι.. Μια χουεμπλα δε φοβαται το κρυο νερο.. βουτηξα κι ενιωσα το σωμα μου να μουδιαζει..που εισαι χουεμπλο μου να με ζεστανεις…? Ποσα φεγγαρια λειπεις.. είναι το δευτερο… κι εγω σε θελω διπλα μου..να σου πω τοσα πολλα… Επρεπε να ειχα ακουσει τον ηχο της καρδιας μου και όχι του εγωισμου εκεινο το τελευταιο βραδυ μας.. Δεν το εκανα όμως..κι εσυ εφυγες πριν προλαβω να φιλησω τα χερια σου..πριν προλαβω να σου δωσω το φυλαχτο μου.. Το Μεγαλο Φτερο, ο σαμανος μου ειπε να μην ανησυχω.. μου μιλησε για το τοτεμ του λυκου.. επικοινωνησε με τα πνευματα των προγονων μας και ειδε ότι το ταξιδι σας θα φερει ευημερια στο χωριο για πολλα φεγγαρια.. Δεν μου ειπε όμως ποτε θα σε φερει πισω.. Ντραπηκα να τον ρωτησω.. Μια χουεμπλα δε γινεται ποτε ερμαιο του παθους της..παταει γερα στα ποδια της και εχει υπομονη… Χθες μολις αρχισε να σουρουπωνει μαζευτηκαμε γυρω από τη φωτια.. Είναι φανερο ότι η ιστορια σας αφορουσε..την ξερεις είναι εκεινη για το Μεγαλο Κυνηγι.. Ζητησε συγνωμη από τα θηραματα, προσευχηθηκε στο πνευμα της μεγαλης αρκουδας και ξεκινησε…
"Κατά το τέλος της άνοιξης, μια αρκούδα ξύπνησε από την χειμερία νάρκη και άρχισε να τριγυρνά στις βουνοπλαγιές ψάχνοντας για τροφή. Σύντομα έγινε αντιληπτή από τρεις κυνηγούς και το κυνήγι άρχισε. Όπως και η αρκούδα έτσι και οι κυνηγοί ήταν πολύ πεινασμένοι, μετά τον μακρύ και βαρύ χειμώνα. Ο πρώτος κυνηγός κρατούσε μια φαρέτρα και ένα τόξο με το οποίο ήλπιζε πως θα σκοτώσει την αρκούδα. Ο δεύτερος κυνηγός κρατούσε ένα μεγάλο καζάνι στο οποίο ήλπιζε πως θα μαγειρέψει την αρκούδα. Ο τρίτος κυνηγός ακολουθούσε τους υπόλοιπους. Αυτός μάζευε ξύλα που θα χρειάζονταν για να ανάψει μια μεγάλη φωτιά, που θα χρειάζονταν για να ψηθεί ένα τόσο μεγάλο θήραμα.
Όλο το καλοκαίρι οι άντρες κυνηγούσαν την αρκούδα στον ουρανό. Το φθινόπωρο, η αρκούδα είχε χάσει τις δυνάμεις της και ο πρώτος κυνηγός κατάφερε και την σημάδεψε με το τόξο του. Το βέλος σκότωσε την αρκούδα που έπεσε στο χώμα. Οι τρεις άντρες έφαγαν την αρκούδα και άφησαν πίσω το σκελετό της. Καθώς το φθινόπωρο έδινε τη θέση του στο χειμώνα, ο καιρός γινόταν όλο και πιο κρύος. Ο σκελετός της αρκούδας εξακολουθούσε να παραμένει στον ουρανό, αλλά το πνεύμα της μπήκε σε ένα νέο σώμα-στο σώμα μιας άλλης κοιμούμενης αρκούδας. Για όλο τον μακρύ χειμώνα η αρκούδα κοιμόνταν. Όταν ξανάρθε η άνοιξη, το ζώο ξύπνησε και άρχισε να ψάχνει για τροφή. Για άλλη μια φορά την κυνήγησαν και τη σκότωσαν. Το πνεύμα της μπήκε στο σώμα μιας άλλης αρκούδας που κοιμόταν. Και έτσι γίνεται κάθε χρόνο."
Δεν μπορω να κοιμηθω..Δε φευγεις στιγμη από το μυαλο μου χουεμπλο..που να εισαι τωρα.. που σε ταξιδευουν τα ονειρα σου..?

"Μόνο αφού κοπεί το τελευταίο δέντρο
Μόνο αφού δηλητηριαστεί το τελευταίο ποτάμι
Μόνο αφού ψαρευτεί το τελευταίο ψάρι
Μόνο τότε θα καταλάβετε ότι τα λεφτά δεν τρώγονται".