Η αποφαση δυσκολη...ομως ο κυκλος πρεπει να κλεισει...
..και εκλεισε...ΤΕΛΕΙΑ, ΜΑΓΙΚΑ, ΥΠΕΡΟΧΑ...οπως του αξιζε....!!!
Τοσες αναμνησεις..τοσες ομορφες σκεψεις..
Ολες θα τις παρω μαζι μου...ΟΛΕΣ...!!
Δεν εμεινε ονειρο...Το εζησα..το αγγιξα..το ενιωσα..Δεν ηθελα να πεθανω και να αφησω πισω μου ανικανοποιητες επιθυμιες να με στοιχειωνουν...
Ε, λοιπον...
..ξερεις κατι....
Ετσι ειναι η ζωη...δε γινεται να εχουμε παντα αυτα που θελουμε..ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ...
Λυτρωτικη η σημερινη μερα, κι αυριο επιστροφη στην καθημερινοτητα..Αυτη που συνεχιζει να με βρισκει να κανω νεα ονειρα, να θελω να βαδισω σε νεα μονοπατια, σε νεους δρομους που ελπιζω κι ευχομαι να μην εχουν πολλα αγκαθια...
Κυριακη..22-5-2011...θα την κρατησω φυλαγμενη...
Σαν γρατσουνια..για να θυμαμαι..!!!!
•♫♪•*"*••*"*•♪♫••♫♪•*"*••*"*•♪♫•
•♫♪•*"*••*"*•♪♫••♫♪•*"*••*"*•♪♫•
Οι ερωτες φέρνουνε πληγές..
μα δεν σε βλέπω να φοβάσαι..
"δεν είναι τίποτα" μου λες,
μια γρατζουνιά για να θυμάσαι......
___◕◕◕◕..........◕◕◕◕
_◕◕◕....◕◕◕◕◕....◕◕◕◕
◕◕◕.......◕◕◕◕.......◕◕◕◕
◕◕◕........◕◕◕.........◕◕◕◕
_◕◕◕.........◕...........◕◕◕◕
__◕◕◕...................◕◕◕◕
___◕◕◕...............◕◕◕◕
_____◕◕◕........◕◕◕◕
______◕◕◕....◕◕◕◕
________◕◕◕◕◕
_________◕◕◕
__________◕
Υ.Γ..Όσο αξιζε μια γρατσουνια από την ανάσα σου...δεν αξιζουν οι θεωριες μιας ζωης..Ματια μου...!!!
Κυριακή 22 Μαΐου 2011
Τα περασμενα καιγονται...
Αναρτήθηκε από Kατερινιώ Αυτουνάκη στις 11:48 μ.μ. 6 Αγγιγματα
Ετικέτες Atom
Πέμπτη 12 Μαΐου 2011
Οταν..κλαινε τα τραγουδια..
..μα εσυ που μου εδωσες φτερα....
Πεταξες σε αλλο ουρανο κι εδω...τελειωνει το ονειρο...!!!!!
Αναρτήθηκε από Kατερινιώ Αυτουνάκη στις 9:55 μ.μ. 2 Αγγιγματα
Ετικέτες &Μουσικες διαδρομες...
Κυριακή 8 Μαΐου 2011
Μανα..Μανουλα...Μαμα....
Έρχονται κάτι μέρες, μα κάτι μέρες…
Κι όταν έρχονται τότε θέλω να κρυφτώ πίσω από την μαμά μου…
Να κρύψω το πρόσωπο μου κάτω από την ποδιά της…
Να μείνω εκεί, να κλείσω τα μάτια μου και να μη σκέφτομαι…
Να με πάρει αγκαλιά να μου χαμογελάσει και να μου μιλήσει τρυφερά με τη γλυκιά φωνή της...
Να μου πει να μην φοβάμαι…
Ότι όλα θα πάνε καλά… Ότι όλα θα περάσουν…
Να μου χαϊδέψει τα μάγουλο και να σκουπίσει τα δάκρυα μου…..
Να μου πάρει τον φόβο…. Να τον ξορκίσει… Να τον διώξει... Να φύγει, πια…
Να ψιθυρίσει μια προσευχή για μενα…
Αλλά…… δεν γίνεται….. Δεν είμαι παιδί…. Μεγάλωσα γαμώτο… κι ομως .. ειμαι ακόμα αφελής και μου αρέσουν τα παραμύθια.. Μου αρέσει να γίνομαι πριγκίπισσα..
Μαμά...ρίξε μου ενα δυνατό χαστούκι να συνέρθω... ΔΥΝΑΤΟ..να πονέσει..
Μεγάλωσα και πρέπει να αντιμετωπίζω εγώ τον φόβο μου…Εγώ…Μόνη μου…
Φοβάμαι μαμά… Πρέπει να θυμηθώ ξανά τις παιδικές μου προσευχές….…
Πρέπει να πάψω να φοβάμαι… Όμως… Μαμά μ’ ακούς; Φοβάμαι…
Υ.Γ...Υποκλίνομαι σε αυτή τη Μεγάλη Τραγουδίστρια και Δημιουργό....! Δεν θα μπορούσε κανείς να αποτυπώσει τόσο "βάθια" τη σχέση Μητέρας - Κόρης....
Χαρούλα Να σε 'χει ο Θεός καλά!
Αναρτήθηκε από Kατερινιώ Αυτουνάκη στις 12:03 μ.μ. 4 Αγγιγματα
Ετικέτες Οικογενειακη Υποθεση
Σάββατο 7 Μαΐου 2011
Ρεμπετικα...? Εγω....???
...κοιτα να δεις που δεν μου το 'χα..
Η προσκληση ηρθε ξαφνικα και απο το πουθενα..Παρασκευη βραδυ μην κανονισεις τιποτα εισαι καλεσμενη μου...Η Ειρηνη ηταν κατηγορηματικη και ο καιρος που ειχε μεσολαβησει για να συναντηθουμε συμμαχος της οποτε...Δεχτηκα..
Προορισμος αγνωστος, εγω απλα θα ακολουθουσα την παρεα της..
Σταση και σταθμευση καπου στου Ψυρρη...Η λεζαντα του μαγαζιου γραφει "ΚΑΒΟΥΡΑΣ" και εχει μια φωτογραφια της ορχηστρας...
-Τι ειναι εδω βρε παιδια..? ρωταω σκεφτομενη αν ειμαι καταλληλα ντυμενη για το χωρο..
-Ρεμπεταδικο απο τα καλυτερα του ειδους...
Ενα "ωχ" που μου ηρθε το καταπια, δεν τρελενομαι και ιδιαιτερα γι αυτου τους ειδους τις μουσικες...
Ελα ομως που με διεψευσα...Υπευθυνοι γι αυτο τα μελη της ορχηστρας που μας "κερασαν" αρχοντορεμπετικα, παλια κι αγαπημενα λαϊκα και φυσικα νησιωτικα..
Τον ακαθιστο ειχα και τελικα η καρεκλα μου χρειαστηκε μονο για να ακουμπησω το παλτουδακι μου και την τσαντουλα μου..Διαφημιση δεν ξερω αν ειναι αλλα εγω το συνιστω ανεπιφυλακτα..
Και τι δεν ακουσαμε..και τι δεν χορεψαμε..Μεχρι και τα λεγομενα "απαγορευμενα" εμαθα..Αμεεεε....
Να σας δωσω ενα μικρο δειγμα...
..με αυτο λικνισαμε τα κορμια μας..
...κι αυτο δικο μου..Μου το χαρισα σε μια στιγμη αδυναμιας και αυτοκριτικης...
Ειναι μια πολυ καλη αρχη να αναγνωριζεις τα ελαττωματα σου..
...Αυτα μονο για να παρετε μια γευση...επι της πιστας τα σπουδαια!!!!
Υ.Γ. Ευχαριστω Ειρηνη...ευχαριστω παρεα για την ομορφη βραδια που μου χαρισατε...!!!!
Εις το επανιδείν...
Αναρτήθηκε από Kατερινιώ Αυτουνάκη στις 2:57 μ.μ. 0 Αγγιγματα
Ετικέτες Atom
Τρίτη 3 Μαΐου 2011
...μια ανασα εισαι...!!!
.....for those that are always there for us ..♥♥♥♥
Μέσα στο φιλί σου πίνω τη ζωή...
Χάνομαι μαζί σου μέσα στη στιγμή...
Σαν κρασί, σαν αίμα μες στη φλέβα της καρδιάς...
Μέσα μου σ' έχω μονομιάς εσύ το νήμα μου κρατάς και πες Αγάπη μου κι εσύ πως μ' αγαπάς...
Αναρτήθηκε από Kατερινιώ Αυτουνάκη στις 11:42 μ.μ. 4 Αγγιγματα
Ετικέτες Atom
Κυριακή 1 Μαΐου 2011
Χνάρια Ψυχής θ' ακολουθώ...
¸.•★´¸.•´¨)★ ¸.•*¨)★
(¸.•´★ (¸.•´ .•★´ : (´¸.•*´¯`*•★
┊ ┊ ★ Σημασια δεν εχει που βρισκεται
┊ ★ το κορμι...
★ αλλα που ταξιδευει η ψυχη...❤
¸.•★´¸.•´¨)★ ¸.•*¨)★
(¸.•´★ (¸.•´ .•★´ : (´¸.•*´¯`*•★
Αναρτήθηκε από Kατερινιώ Αυτουνάκη στις 1:55 μ.μ. 1 Αγγιγματα
Ετικέτες Μουσικες διαδρομες...
Πρωτομαγια..
....και τι αλλο θα μπορουσα να επιλεξω εκτος απο τον αγαπημενο μου προορισμο...Τη θαλασσα φυσικα..Μεσημερακι εφτασε για να ξεκινησουμε γιατι ο ηλιος απο το πρωι μας εδειχνε τα δοντακια του, δε μας τρομαξε ομως..Εμεις του χαμογελασαμε πλατια και ξεκινησαμε για Πορτο Γερμενο....
Πανεμορφα τοπια..πως ειναι δυνατον να ειναι διαφορερικα..?
Δεν ειναι η Πρωτομαγια η γιορτη των λουλουδιων..?
Μαργαριτες..παπαρουνες..το κοκκινο με το ασπρο, πρασινο με κιτρινο..Οι εναλλαγες ειναι γρηγορες αλλα τοσο χαλαρωτικες...
Στο cd ο Χατζηγιαννης προσπαθει να μας πεισει οτι "ολα θα πανε καλα.." Πως θελω να τον πιστεψω...!!!!!!!
Μια μεγαλη στροφη και ΣΤΟΠ....η θεα μας κοβει την ανασα..Η θαλασσα φαινεται απο μακρυα και ο ηλιος επιτελους γινεται πιο φιλικος μαζι μας...
Τελικα δεν ειχαμε μονο εμεις αυτη την ιδεα..Οι ανθρωποι ξανανιωσαν, ξεθαρρεψαν.. αφορμη εψαχναν για να βγουν απο τα σπιτια τους και να χορτασει το ματι τους πρασινο...
Αφησα την υπολοιπη παρεα και πηγα με τα δικα μου "λουλουδια" να μαζεψω αγριολουλουδα για να φτιαξω στεφανι.. Παραεγινα παιδι της πολης ομως και δεν ξεχωριζω τις τσουκνιδες και τσουυυυυυυκ...αγκαλιαστηκα με μια και ξεκινησαν τα αχ και βαχ..τι τσουξιμο ειναι αυτο βρε παιδια...Εγδαρα το χερι μου απο τη φαγουρα και δως του να τα πλενω και να τα ξαναπλενω..Να ειναι καλα η κυρα Λενη, η ιδιοκτητρια της ταβερνας που κατσαμε και φαγαμε τον αγλεουρα...Καλυτερα να μας ντυνεις παρα να μας ταιζεις ενα πραγμα..Η κυρα Λενη που λετε μου εφερε φυλλα μολοχας να τριψω πανω στο πονεμενο χερακι μου και σταματησε το πολυ τσουξιμο..Ευχομαι να μη σας τυχει αλλα αμα τυχει φυλλα μολοχας...Γιατρικο..!!!!
Πριν δυσει ο ηλιος ετοιμαστηκαμε για την επιστροφη με μια γλυκια κουραση ζωγραφισμενη στα προσωπα μας.. Αχ αυτη η θαλασσα..Πάντοτε εκεί,στο μπλε της,σιωπηλη,υπομενει... και με γαληνευει..!!!
Καλο Μηνα ευχομαι και...χαμογελατε..ειναι μεταδοτικο....!!!!!!
(¯`v´¯)¸.•*
◦(¯`:❤:´¯)•*`*•. •.
❤•(_.^._)*•.¸¸.•*`*•.¸.*❤
Αναρτήθηκε από Kατερινιώ Αυτουνάκη στις 11:13 π.μ. 2 Αγγιγματα
Ετικέτες Atom