Αξημερωτο βραδυ.....γεματο ενοχες απο το παρελθον........
Ολες οι σχεσεις θελουν δυο....για να ανθισουν..να καρπισουν..να περασουν σε αλλο επιπεδο...
Μεσα στην χαρα...παντα -μα παντα ομως- κρυβεται.... κι ενα δακρυ...!
Μου ελεγε ενας πολυ καλος φιλος οτι:"Τις χορδες της καρδιας.... δεν χρειαζονται πολλα λογια για να τις αγγιξει καποιος.." Θα πρεπει να νιωθω πολυ τυχερη που η δικη μου καρδια γεννησε μελωδιες..και νιωθω...
Ουφ...ουφ..
Ο δρομος της σιωπης μπορει να με ποναει αλλα δε μπορω να κανω και τιποτα γι αυτο..μονο να θυμαμαι..να νοσταλγω και ισως και να αναρωτιεμαι γιατι τον επιλεγεις..Πολλα κι αμετρητα γιατι...
Ενταξει...σταματαω...Φταιει το κρασι και η μελαγχολική διάθεση...
Προσεχως καλυτερα...το υποσχομαι..Σε μενα πρωτα..
Υ.Γ...αληθεια εχετε ακουσει ποτε τραγουδια που να τα νιωθετε σαν τιμωρια...?
Μ' αγαπά
Πριν από 3 ημέρες