θα φύγουνε τα σύννεφα...

Μια φορα κι ενα καιρο ηταν ενα κοριτσακι...
Ξανθουλικο, με κοκκινα μαγουλακια, πολυ χαριτωμενο μεσα στο ροζ φουστανακι που του φορουσε η μαμα του απο μωρο...
Ολα ροζ τα ειχε παρουσιασει η μαμα στο κοριτσακι μας, ροζ κοσμος, ροζ νηπιαγωγειο, ροζ σχολειο, ροζ γυμνασιο....ουπς...Γυμνασιο...χμμμ εκει σα να αρχισε να ξεθωριαζει λιγο το ροζ...αρχισε να γινεται λιγο πιο παλ...λιγο πιο ξεπλυμενο..
Χμμμμ...κατι δεν πηγαινε καλα...
Μπααααααααμ...εσκπασε η ροζ φουσκα και το πηρε και το σηκωσε το κοριτσακι...
"Αχ ρε μανα εσυ και τ'αγαπημενο σου χρωμα...Μα γιατι τα εφτιαξες ολα ροζ?"...αυτο το ερωτηματικο για ποσο καιρο θα βασανιζει αραγε το κοριτσακι μας...?
Ποιος θα βρεθει να του διωξει τα σκουρα συννεφα και να τα ξανακανει ροζ...?
Ψιτ κοριτσακι....Παρτο αλλιως...
Κανε τη γνωστη βολτα σου, εκεινη στη θαλασσα που σε αποφορτιζει και ταυτοχρονα σε φορτιζει με ονειρα...Δες τα ολα γαλαζοπρασινα...!!!!
Το χρωμα της ελπιδας..!!!