Το επιασα το χερι που μου απλωσες και θα το κραταω σφιχτα...
Χαιρομαι τοσο πολυ που ηρθες στη ζωη εκεινης και επηρεασες και τη δικη μου...
..και θα στο πω...ΣΕ ΘΑΥΜΑΖΩ....
Θαυμαζω το σπανιο κελαρι του μυαλου σου που με μαγικο τροπο,
καταλυει τους φοβους και τις ασχημες σκεψεις μου και αναδυκνειει
οτι καλυτερο εχω μεσα μου...
Σ' ευχαριστω Φ. που περπατας διπλα μου....
Τρίτη 16 Μαρτίου 2010
Για σενα "δασκαλε"....
Αναρτήθηκε από Kατερινιώ Αυτουνάκη στις 7:44 μ.μ.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 Αγγιγματα:
Δημοσίευση σχολίου