Κάθε μέρα...

Πριν απο μερικα χρόνια φοβομουν πολυ τα αεροπλανα..
Δεν ξερω αν ημουν κλειστοφοβικη , σιγουρα παντως παθαινα κριση πανικου και μονο στη σκεψη οτι θα βρεθω κλεισμενη σε ενα απο αυτα...
Βρισκεται ομως ο καταλληλος ανθρωπος στη ζωη σου και σε κανει να ξεπερνας τους πιο μυχιους φοβους σου..
Τωρα πλεον οταν ταξιδευω δε χορταινω να κοιταζω απο ψηλα και να σκεφτομαι τον κοσμο που ζει κάτω απο τα ποδια μου...
Ζευγαρια που αγαπιουνται...
Μαναδες που θηλαζουν μωρα...
Αντρες που γυριζουν ή πανε στη δουλεια...
Εφηβοι που χτυπαει για πρωτη φορα η καρδια τους δυνατα στο πρωτο φιλι..
Γερους που αναπολουν τα νιατα τα μπερμπαντικα...
Γυναικες παρατημενες που πνιγουν τον καημο τους τυλιγμενες στον καπνο ενος σερτικου τσιγαρου..σαν τη μοναξια τους..
Νεους οπλισμενους με δυναμη και ορμη χαρη στα νιατα τους, να βγαινουν για διασκεδαση..
Κι εμενα να γυριζω στη φωλια του σπιτιου μου, να ποτισω τα βασιλικα μου που αντεξαν στη ζεστη παρολο που τα εγκατελειψα για τοσες μερες..
Ποιοι ειμαστε...?
Τι ειμαστε..?
Απο εκει ψηλα αντιλαμβανομαι ποσο μικρή ειμαι στην απεραντοσυνη του συμπαντος και αντιλαμβανομαι ποσο μονοι ειμαστε ολοι μας..
Αορατη μπορει να ειμαι για σενα αλλα οχι για ολους...
Παραδοξως χαιρομαι για ολα αυτα που εχω..και ειναι τοσα πολλα...
Δεν μιζεριαζω...
Ξαναβρισκω τη σταθερη περπατησια μου και δοξαζω το Θεο.. Καθε μερα