BLOGGER TEMPLATES - TWITTER BACKGROUNDS

..ΚΙ ΟΜΩΣ ΕΙΜΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΔΩ...

...αν δεις την ψυχη μου να τρεχει με ματωμενα γονατα κοντα σου, μην τρομαξεις...
Δεν ειναι τιποτα καλε.Απο το παιχνιδι ειναι....
Ολα τ'απογευματα της ζησης μου τα περασα παιζοντας κυνηγητο με τα ονειρα μου...

Αλκυονη Παπαδακη

Τετάρτη 8 Ιανουαρίου 2020

Στα ίδια μέρη....


-Μα πάλι γράφεις; με ρωτανε
-Παλι, ναι..
Στο ημερολογιο του γραφείου, σε χαρτοπετσέτα, σε ενα post it, σ'ενα πακετο τσιγαρα..κι αν με ρωτησεις ποτε ξεκίνησα θα σου ελεγα πριν απο δέκα περίπου χρόνια. Ψεματα ειναι ομως..
Πριν απο μερικους μηνες σε ενα ταξιδι μου στην πρωτευουσα η μαμα μου εδωσε ενα κουτί που είχα απο παιδί κι εκει μέσα εβαζα οτι γυαλιζε στο ματι μου..Λαστιχακια για τα μαλλια, βραχιολακια, μια τελεια κορδέλα θαλασσιά, το καπακι της πρώτης μου μπύρας κι αναμεσα σ'αυτο τον θυσαυρο βρήκα και γραμματα..ποσα γραμματα.. Είχα στείλει κι εγω στην SUPER KATERINA (θα τη θυμαστε οι συνομηλικες) την αγγελία μου για να επικοινωνήσω με παιδιά της ηλικίας μου , μ έναν αλλο κόσμο..Σαν να λεμε το ιντερνετ της εποχης.. Θυμαμαι μετα τη δημοσιευση της αγγελίας τον ταχυδρόμο να έρχεται και να ακουμπαει μια σακουλα σουπερ μαρκετ με γραμματα στην εισοδο του σπιτιου
-Ολα αυτα ειναι για σενα..
Ποση χαρά πήρα τότε..Ανοιγα και διαβαζα με τόσο ενθουσιασμό σα να μου ειχανε χαρισει δώρο πολυποθητο.
Σκεφτηκα να κανω και συλλογή με γραμματόσημα αλλα μπα..σαν αστραπη περασε η σκεψη ..οπως ηρθε εφυγε.
Αλληλογραφουσα με κοριτσια και αγορια απο την αλλη άκρη της Ελλάδας, μαθαινα για τον τροπο ζωής τους, τι κανουν τις γιορτες, που θα δώσουν Πανελλαδικές και ήταν τοσο αγνος αυτός ο τρόπος επικοινωνίας. Κανένας κίνδυνος κι ας φώναζε η μανα μου οτι καποιος απο ολους αυτους μπορει να ειναι ανωμαλος και να μου ριξει κανενα aids στον καφε μου..γιατι η χαζη ειχα δωσει τη διευθυνση μου σε ολη την Ελλαδα.
Γελας εε..
Κι εγω, σημερα που τα θυμαμαι γελαω.. Βιαστής δεν προεκυψε παντως..ετσι για την ιστορια..!!
Εγραφα λοιπον απο τοτε και προσπαθουσα παντα να κλεινω την αλληλογραφία μου με κατι όμορφο, κατι εξυπνο, κατι πρωτοτυπο.. Η εμπνευση ερχοταν ευκολα. Με τροφοδοτουσε καθετί που μου προξενούσε εντύπωση,μια εικονα, μια κατασταση, η Τολμη και Γοητεια, το καθετί που ζούσα και με έκανε να αισθάνομαι «κάπως"..Τα περισσοτερα μαυρα κι αραχνα - μη φανταστεις αγγελακια, λουλουδακια, ουτε SMILE & LOVE..Εφηβεια βλεπεις, τοση θλιψη μαζεμενη και o Bryan Ferry με το Slave To Love να μη βοηθαει καθολου..Ενα χρόνο μετα ξεκαθαρισα οτι δεν θελω να επικοινωνω με τοσο κοσμο και κρατησα τρείς ανθρωπους..και για να προλαβω την ερωτηση..Οχι σημερα δε μιλαω με κανεναν τους.
Με επιασε αλλη μανία..
Να διαβαζω, οτιδηποτε επεφτε στα χερια μου..απο ARLEKIN μεχρι τη ΔΟΜΗ κι οτι εμπεριεχεται ενδιαμεσα ,κομικς, ποιηση, θεατρο, λογοτεχνια..μεχρι που παντρευτηκα.
Εεεεπ, σε βλεπω. Μη μετρας, μικρη παντρευτηκα..
Οχι οτι σταματησα να διαβαζω απλα δε με ικανοποιουσε πια αυτος ο τροπος διαφυγής..
Προεκυψε η αναγκη να γραψω κατι δικό μου, κατι απο εμένα αλλα οχι για μένα..
Βεβαια επειδη αγαπω πολυ τους Ελληνες συγγραφεις και οταν καποιο κειμενο με καθηλωσει επικοινωνω μαζι τους θα σας πω κι ενα δικο τους μυστικο..
Κανένα μυθιστορημα δε γινεται να μην περιεχει βιωματικά στοιχεια μα κανενα ομως..
Τα καταφερα..Εφτιαξα οχι μια αλλα δυο δικές μου ιστορίες (με τη δευτερη ακομα να αναζητα ενα λυτρωτικό τελος) και ενιωσα λιγο παντοδυναμη..Ξερεις γιατι..
Γιατι οι ηρωες μεσα στο κεφαλι μου πηραν μορφη, υποσταση και μονο εγω μπορουσα να κινησω τα νηματα της "ζωης τους" και μεσα απο εκεινουν να δώσω - ισως - μια πιο αισιοδοξη καταληξη σε μια ιστορια δικη σου, δική μου, του φιλου, του γειτονα..
Μπορει να εχω μεγαλη ιδεα για τον εαυτο μου, μπορει να μη γραφω καλα, να γινομαι γραφική, υπεραναλυτική ...ε, και..;
Σιγουρα θα συνεχισω..
Γραφω γιατι - στο χαρτι παλαιοτερα, στην οθονη σημερα - ξεσπαω..
Γραφω γιατι μ'αρεσει να θυμαμαι πως ενιωθα τοτε..
Γραφω γιατι ψαχνω να βρω την καταλληλη λεξη να εκφρασω αυτο που αισθανομαι..
Γραφω...γραφω..γραφω... κι εδω σταματαω γιατι αν δεν το κανω θα γραφω για ωρες τους λογους που με κανουν να γραφω..

2 Αγγιγματα:

Ανώνυμος είπε...

Αααα...Πέρασε καιρός που είχες να γράψεις...
Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο χαίρομαι που διάβασα σκέψεις σου..!
Χαίρομαι που είσαι καλα!
Γράφε βρε, γράφε..!

Φιλιά, να έχεις πάντα δύναμη!

xiliadeka

Kατερινιώ Αυτουνάκη είπε...

..εγραφα τελικα γνωστε αγνωστε...
Γι αυτο κι εξαφανιστηκα... ποτε δεν ειναι αργα να ακουμπαει κανεις τα ονειρα του κι εγω τα ζω...
Να εισαι καλα και να χαμογελας πλατια..!!