Πως σε λένε είπαμε..??

Αγαπημένοι μου.. Χανόμαστε αλλά δεν ξεχνιόμαστε.. Ευτυχώς.. Ο λόγος που χάθηκα υπέροχος!! Τον βλέπετε στη φωτογραφία.. Ήρθε στη ζωή μου απρόσμενα, ξαφνικά και μου έδωσε τεράστια χαρά.. Το 1ο μου βιβλίο!! Η 1η μου έκδοση!! Υπερβολη ίσως αλλά ένιωσα σα να έφερα στον κόσμο το 3ο μου παιδί.. Ξέρω ότι θα χαρείτε με τη χαρά μου.. Γι αυτό και η δημοσίευση.. Μου λείψατε.. Να σας προσέχετε.. Η ζωή είναι λίγη και λήγει.. Την αγάπη μου

Στα ίδια μέρη....

-Μα πάλι γράφεις; με ρωτανε
-Παλι, ναι..
Στο ημερολογιο του γραφείου, σε χαρτοπετσέτα, σε ενα post it, σ'ενα πακετο τσιγαρα..κι αν με ρωτησεις ποτε ξεκίνησα θα σου ελεγα πριν απο δέκα περίπου χρόνια. Ψεματα ειναι ομως..
Πριν απο μερικους μηνες σε ενα ταξιδι μου στην πρωτευουσα η μαμα μου εδωσε ενα κουτί που είχα απο παιδί κι εκει μέσα εβαζα οτι γυαλιζε στο ματι μου..Λαστιχακια για τα μαλλια, βραχιολακια, μια τελεια κορδέλα θαλασσιά, το καπακι της πρώτης μου μπύρας κι αναμεσα σ'αυτο τον θυσαυρο βρήκα και γραμματα..ποσα γραμματα.. Είχα στείλει κι εγω στην SUPER KATERINA (θα τη θυμαστε οι συνομηλικες) την αγγελία μου για να επικοινωνήσω με παιδιά της ηλικίας μου , μ έναν αλλο κόσμο..Σαν να λεμε το ιντερνετ της εποχης.. Θυμαμαι μετα τη δημοσιευση της αγγελίας τον ταχυδρόμο να έρχεται και να ακουμπαει μια σακουλα σουπερ μαρκετ με γραμματα στην εισοδο του σπιτιου
-Ολα αυτα ειναι για σενα..
Ποση χαρά πήρα τότε..Ανοιγα και διαβαζα με τόσο ενθουσιασμό σα να μου ειχανε χαρισει δώρο πολυποθητο.
Σκεφτηκα να κανω και συλλογή με γραμματόσημα αλλα μπα..σαν αστραπη περασε η σκεψη ..οπως ηρθε εφυγε.
Αλληλογραφουσα με κοριτσια και αγορια απο την αλλη άκρη της Ελλάδας, μαθαινα για τον τροπο ζωής τους, τι κανουν τις γιορτες, που θα δώσουν Πανελλαδικές και ήταν τοσο αγνος αυτός ο τρόπος επικοινωνίας. Κανένας κίνδυνος κι ας φώναζε η μανα μου οτι καποιος απο ολους αυτους μπορει να ειναι ανωμαλος και να μου ριξει κανενα aids στον καφε μου..γιατι η χαζη ειχα δωσει τη διευθυνση μου σε ολη την Ελλαδα.
Γελας εε..
Κι εγω, σημερα που τα θυμαμαι γελαω.. Βιαστής δεν προεκυψε παντως..ετσι για την ιστορια..!!
Εγραφα λοιπον απο τοτε και προσπαθουσα παντα να κλεινω την αλληλογραφία μου με κατι όμορφο, κατι εξυπνο, κατι πρωτοτυπο.. Η εμπνευση ερχοταν ευκολα. Με τροφοδοτουσε καθετί που μου προξενούσε εντύπωση,μια εικονα, μια κατασταση, η Τολμη και Γοητεια, το καθετί που ζούσα και με έκανε να αισθάνομαι «κάπως"..Τα περισσοτερα μαυρα κι αραχνα - μη φανταστεις αγγελακια, λουλουδακια, ουτε SMILE & LOVE..Εφηβεια βλεπεις, τοση θλιψη μαζεμενη και o Bryan Ferry με το Slave To Love να μη βοηθαει καθολου..Ενα χρόνο μετα ξεκαθαρισα οτι δεν θελω να επικοινωνω με τοσο κοσμο και κρατησα τρείς ανθρωπους..και για να προλαβω την ερωτηση..Οχι σημερα δε μιλαω με κανεναν τους.
Με επιασε αλλη μανία..
Να διαβαζω, οτιδηποτε επεφτε στα χερια μου..απο ARLEKIN μεχρι τη ΔΟΜΗ κι οτι εμπεριεχεται ενδιαμεσα ,κομικς, ποιηση, θεατρο, λογοτεχνια..μεχρι που παντρευτηκα.
Εεεεπ, σε βλεπω. Μη μετρας, μικρη παντρευτηκα..
Οχι οτι σταματησα να διαβαζω απλα δε με ικανοποιουσε πια αυτος ο τροπος διαφυγής..
Προεκυψε η αναγκη να γραψω κατι δικό μου, κατι απο εμένα αλλα οχι για μένα..
Βεβαια επειδη αγαπω πολυ τους Ελληνες συγγραφεις και οταν καποιο κειμενο με καθηλωσει επικοινωνω μαζι τους θα σας πω κι ενα δικο τους μυστικο..
Κανένα μυθιστορημα δε γινεται να μην περιεχει βιωματικά στοιχεια μα κανενα ομως..
Τα καταφερα..Εφτιαξα οχι μια αλλα δυο δικές μου ιστορίες (με τη δευτερη ακομα να αναζητα ενα λυτρωτικό τελος) και ενιωσα λιγο παντοδυναμη..Ξερεις γιατι..
Γιατι οι ηρωες μεσα στο κεφαλι μου πηραν μορφη, υποσταση και μονο εγω μπορουσα να κινησω τα νηματα της "ζωης τους" και μεσα απο εκεινουν να δώσω - ισως - μια πιο αισιοδοξη καταληξη σε μια ιστορια δικη σου, δική μου, του φιλου, του γειτονα..
Μπορει να εχω μεγαλη ιδεα για τον εαυτο μου, μπορει να μη γραφω καλα, να γινομαι γραφική, υπεραναλυτική ...ε, και..;
Σιγουρα θα συνεχισω..
Γραφω γιατι - στο χαρτι παλαιοτερα, στην οθονη σημερα - ξεσπαω..
Γραφω γιατι μ'αρεσει να θυμαμαι πως ενιωθα τοτε..
Γραφω γιατι ψαχνω να βρω την καταλληλη λεξη να εκφρασω αυτο που αισθανομαι..
Γραφω...γραφω..γραφω... κι εδω σταματαω γιατι αν δεν το κανω θα γραφω για ωρες τους λογους που με κανουν να γραφω..

Κάτι δυνατό..κεράσει?

Βραδυ Σαββάτου...
Πολυ ησυχια εχει το σπιτι..
Απλωσε τα ποδια της στον καναπε κι ηπιε μια γερη γουλιά απο το σκετο ουισκι...σκετο; ποια;...αυτη που και με τη μυρωδια του ουζου μεθουσε..
Τα παιδια εξω με τις παρεες τους,η τηλεοραση δειχνει ειδησεις,δεν τις ακουει,δεν αντεχει πια να τις ακουει... η τηλεοραση καταντησε φωτιστικο. Η ρουφιάνα ομως ειναι η πιο πιστη παρεα καθε βραδυ και μενει ξαγρυπνη να την κοιταζει ακομα και οταν κοιμαται....
Δυσκολο πραγμα στις μερες μας να χεις κατι δικο σου ,να μιλαει μονο οταν θες,να σου λεει μονο οτι θες και να σε συντροφευει για οσο θες!
Σαββατο βραδυ...!!!
Παει και αυτη η βδομαδα!!
Γρηγορα περασε...!
Ουτε που προλαβε να την καταλαβει, ετρεχε πισω της, σε υποχρεωσεις, σχολεια, λογαριασμους..
Ουφ επιτελους σαββατοκυριακο, ολα χαλαρα,μια ανασα,μια σταση ως τη Δευτερα...ομως γιατι τοση ησυχια...?
Γιατι τοση κουραση...?
Γιατι ειναι εδω ενω θα ηθελε να ειναι αλλου....
Αλλιως το ήθελε το Σαββατοκυριακο, ευχαριστα γεματο κι ας κουραζοταν,θα της αρεσε....
Τι ακριβώς έγινε.....χαθηκαν ολοι...?
Χαθηκε εκεινη...?
Χαθηκε το σαββατοκυριακο...?
Ουφ μελαγχολησε...μηπως να βαλει λιγη κοκα κολα στο ουισκυ....αλλα..δε βαριεσαι...
Αναβει τσιγαρο...
_Που 'ναι οι μερες και οι βραδιες γεματες ονειρα...?
Που ειναι οι μέρες οι γεματες υποσχεσεις....?.......χμμμμ ξερω που ειναι......!!!!!
Πριν λιγο περασα διπλα τους αλλα ¨καποιος" αποφασισε να μην τις ζήσω....!!!
Μαλλον δεν τον συγκινησα ...Με θελει εδω...μονη στον καναπέ μου μου με ενα ποτηρι ουισκυ...
Προσπαθω...δε μπορω ομως να τα ξεχασω.... τοσα ονειρα..τοσα
Για να δω, υπαρχουν ακομα εκει μεσα...εχουν ολα τα χρωματα του τοτε...?
Ακουγονται ακομα τα χαμογελα....?
Οι χτυποι της καρδιας..?
Κοιταζω γυρω μου...τοσο γνωστες και τοσο ξενες φατσες..! Α, μπα...δε θελω αλλο.... Προτιμω να καταφυγω στο μονο πραγμα που με αποσπα...τι αλλο...μουσικη...
..και τωρα..μα το Θεο...θελω κατι δυνατο...._
Σηκωνεται αργα και ψιλοτρεκλιζει..την επιασε το αλκοολ αλλα χαμογελαει ηλιθια με τα χαλια της..
Διπλα στο στερεοφωνικο ειναι η στηλη με τα cd..πιανει το πρωτο επανω επανω..ο ψυχαναγκασμος της μεχρι εκει εχει φτασει. Να τοποθετει ολα τα cd με αλφαβητική σειρα εκτος απο το 1ο..αυτο ειναι το αγαπημενο της και ηταν επανω επανω στη στηλη..
Eros Ramazzotti .....
Γεμισε ο χωρος με την αισθησιακη φωνη του κι εκεινη για ακομα μια φορα ανετρεξε στο παρελθον..
Στο σημειο ακριβως που εφυγε και τα τιναξε ολα στον αερα.
Καταστροφικη την ειπε..μπορει να ειχε και δικιο..εκεινη ομως - ανεκαθεν ανθρωπος της υπομονης - οταν εκανε το μπαμ δεν γυρισε ουτε το βλεμμα της να δει ποσους πηρε στο "λαιμο της"..
Σωστα εκανε...λαθος εκανε...η ιστορια θα το εδειχνε.
Λαθος τραγουδι εβαλε τελικα..να αποσπασει την προσοχη της ηθελε οχι να της φρεσκαρει τις αναμνησεις..
Ξανασηκωνεται, παταει το κουμπι και στο σπιτι επικρατει παλι απεραντη σιωπη..βαθια σιωπη..οχι απο αυτες τις λυτρωτικες ..οχι...απο αυτες που θυμιζουν θανατο..
Τριβει και με τα δυο της χερια τα ματια της, τα κλεινει με τις χουφτες δυνατα μεχρι να δει αστερακια...
Δεν ειναι απαισιοδοξη, καθε αλλο...
Εχει ενα πλατυ χαμογελο που φωτιζει και τα πιο μαυρα σκοταδια, κι αυτο το χαμογελο ηταν το διαβατηριο της για να περασει ανωδυνα και χωρις πολλες εξηγησεις ολα τα δυσκολα που ανταμωσε..χαμογελουσε και καθησυχαζε τους παντες..ποιους παντες δηλαδη...Αυτους τους τρεις, αντε τεσσερις ανθρωπους που πραγματικα την αγαπουσαν..Ολοι οι αλλοι, περαστικοι και μαλλον αδιαφοροι.
Μια απο αυτες η κολλητη της.. "μα πως αντεχεις" της ελεγε " εγω θα τα ειχα κανει ολα τατανα, ποσο υπερανω εισαι ρε γαμωτο"
Γελουσε η δικια μας..γελουσε δυνατα και θυμοταν τη γιαγια της να της λεει απο μικρη " οι αδυναμοι εκδικουνται, οι δυνατοι συγχωρουν και οι εξυπνοι αδιαφορουν κι εσυ κοριτσι μου μονο αδυναμη δεν εισαι και σιγουρα παραεισαι εξυπνη..αν υπαρξεις ποτε θυμα να μην εκδικηθεις γιατι θα σε πουν μικροπρεπη, αν φυγεις αθορυβα ομως θα σε πουν αξιοπρεπη"..
Ηθελε να εκδικηθει..ολο το ειναι της φωναζε πως επρεπε να βγει σε ολο το διαδικτυο και να τον ξεμπροστιασει..να μιλησει με γνωστους και φιλους και να τους εξηγησει γιατι τον παρατησε..να πει σε ολους γιατι εφτασε στο αμην..
Δεν αξιζε τον κοπο...
Καλυτερα ετσι...
Καλυτερα που δεν εμαθε ποτε γιατι φευγει...δεν θα αντεχε να τον δει να ξεφτυλλιζεται στα ματια της και να ορκιζεται σε θεους και δαιμονες οτι ολα ηταν ενα ψεμα..
Νομιζε οτι την αγαπουσε..νομιζε οτι τον αγαπουσε..και αν κρινει κανεις απο τις αντοχες της ολα αυτα τα χρονια που ηταν μαζι ναι - σιγουρα - εκεινη τον αγαπουσε...
Ψεμα ηταν...η ζωη της μαζι του.. αυτο ηταν το μονο ψεμα που κατακρεουργησε την καθολα ηρεμη και ζηλευτη ζωη της, το μονο ψεμα που ισοπεδωσε την ψυχη της..το μονο ψεμα που.....
Σηκωσε το ποτηρι και κατεβασε το καυτο υγρο με μια γουλια...
Ουτε και τωρα αξιζει τον κοπο..
Τρια χρονια μετα θα επρεπε να εχει ξεχασει και τη μορφη του, τον ηχο της φωνης του αλλα να...μυαλο ειναι και ποτε δε μπορεσε να το ελεγξει....
Το μυαλο της δε θα ξεχνουσε ποτε ποιος την πικρανε..
Η καρδια της θα θυμοταν παντα ποιος την αγαπησε...
Θα περιμενε...
Ο Θεος ξερει τι κανει....

https://www.youtube.com/watch?v=i447XhRiCeI

Κάθε μέρα...

Πριν απο μερικα χρόνια φοβομουν πολυ τα αεροπλανα..
Δεν ξερω αν ημουν κλειστοφοβικη , σιγουρα παντως παθαινα κριση πανικου και μονο στη σκεψη οτι θα βρεθω κλεισμενη σε ενα απο αυτα...
Βρισκεται ομως ο καταλληλος ανθρωπος στη ζωη σου και σε κανει να ξεπερνας τους πιο μυχιους φοβους σου..
Τωρα πλεον οταν ταξιδευω δε χορταινω να κοιταζω απο ψηλα και να σκεφτομαι τον κοσμο που ζει κάτω απο τα ποδια μου...
Ζευγαρια που αγαπιουνται...
Μαναδες που θηλαζουν μωρα...
Αντρες που γυριζουν ή πανε στη δουλεια...
Εφηβοι που χτυπαει για πρωτη φορα η καρδια τους δυνατα στο πρωτο φιλι..
Γερους που αναπολουν τα νιατα τα μπερμπαντικα...
Γυναικες παρατημενες που πνιγουν τον καημο τους τυλιγμενες στον καπνο ενος σερτικου τσιγαρου..σαν τη μοναξια τους..
Νεους οπλισμενους με δυναμη και ορμη χαρη στα νιατα τους, να βγαινουν για διασκεδαση..
Κι εμενα να γυριζω στη φωλια του σπιτιου μου, να ποτισω τα βασιλικα μου που αντεξαν στη ζεστη παρολο που τα εγκατελειψα για τοσες μερες..
Ποιοι ειμαστε...?
Τι ειμαστε..?
Απο εκει ψηλα αντιλαμβανομαι ποσο μικρή ειμαι στην απεραντοσυνη του συμπαντος και αντιλαμβανομαι ποσο μονοι ειμαστε ολοι μας..
Αορατη μπορει να ειμαι για σενα αλλα οχι για ολους...
Παραδοξως χαιρομαι για ολα αυτα που εχω..και ειναι τοσα πολλα...
Δεν μιζεριαζω...
Ξαναβρισκω τη σταθερη περπατησια μου και δοξαζω το Θεο.. Καθε μερα

wake up....

....ειναι το ξυπνημα του ...ειναι αγάλιασμα...
Ξόρκισμα σε οτι άσχημο συνεβη...
Ευχολόγιο για οτι προκειτε να συμβει στη ζωη του καθενος ....ειναι και η μουσική που σε κανει να νιωθεις ευτυχία για τους πονους που ενιωσες ...είναι η στροφή του βλέματος βαθεια μέσα σου και η αγαλίαση που εισαι ανθρωπινος και δεν αρνεισαι να δεις αυτά που ηρθες στη ζωή για να δεις .....ειναι που νιώθεις ζωντανός βρε παιδί μου...
Ειναι που αισθάνεσαι πως η χαρά, η ευτυχία..οσα ποθείς να αγγιξεις στο μελλον σου δεν ειναι μακριά...
Να...οσο μια παλάμη απόσταση...!!!!